در زمان قرون وسطی صنعت به حدی پیشرفت کرده بود که شیوه‌های سنتی حمل و نقل بعد از مدتی دیگر پاسخگو نبودند و صنعتگران تلاش می کردند تا راه های جدید و موثری را به جای آنها بگذارند. در سال ۱۵۵۶ میلادی بود که تعدادی مهندس آلمانی برای جا به جایی آسان تر ذغال سنگ اقدام به ساخت ریل های کوچکی کردند تا با کمک آن ها بتوانند ارابه های حمل ذغال سنگ را از داخل معدن به بیرون آن هدایت کرد. در آغاز ریل ها از جنس چوب ساخته می شدند که مقاومت بالایی نداشتند؛ به همین دلیل، ریل های چوبی با گذشت زمان جای خود را به نوارهای چودنی دادند و به این صورت بود که واگن های غول پیکر ساخته شدند. واگن هایی که به وسیله سیستم بخار کار می کردند و برای به حرکت در آمدن واگن ها دیگر نیازی به نیروی انسانی و حیوانی نداشتند.
اولین سامانه حمل و نقل قطاری
اولین راه‌آهن ایران در سال 1888 میلادی با عرض 1 متر بین تهران و حرم حضرت عبدالعظیم افتتاح شد و شروع به کار کرد.
در سال 1999 میلادی نخستین راه‌آهن سریع السیر ایران در مسیر تهران و کرج شروع به کار کرد و در سال 2000 میلادی اولین راه‌آهن زیرزمینی ایران (بخشی از خط 2 متروی تهران) افتتاح شد.
انواع قطار و نکات جالب آنها
- قطار سریع: برای قطار سریع، طبق سرعت آن، دو تعریف وجود دارد؛ بعضی، قطارهایی را که سرعتشان بیشتر از ۱۰۰mph (160 کیلومتر در ساعت) است را قطار های سریع می دانند و برخی دیگر این حد نصاب را ۲۰۰ کیلومتر در ساعت می دانند. ولی عمده نظرات به این صورت است که قطار های با سرعت سیر بیش از ۱۶۰ کیلومتر را قطار سریع می دانند.
- قطار بسیار سریع: قطاری را بسیار سریع می گویند که بتواند با سرعت بیشتر از ۳۰۰ کیلومتر در ساعت (۱۸۶mph) حرکت کند. کشورهایی چون ژاپن و فرانسه، و به تازگی آمریکا و آلمان از جمله کشورهای دارای قطارهای بسیار سریع می باشند.